A Secret Weapon For خطرات بیماری پارکینسون
درمان پارکینسون هنوز به طور قطع پیدا نشده است؛ اما داروهای زیادی وجود دارند که برای کنترل این بیماری مغز و اعصاب مفید هستند. در این زمینه می‌توان از لودوپا، آمانتادین، بی‌پریدن و سلژلین استفاده کرد.اگر فردی مبتلا به بیماری پارکینسون باشد، باید درباره‌ی نحوه‌ی پیشرفت بیماری خود آگاه باشد. او باید بداند به چه علائمی ممکن است مبتلا باشد و اینکه چه زمانی آن علائم آغاز می‌شوند و چگونه روی زندگی او تأثیر می‌گذارند.
برای فردی که به بیماری پارکینسون مبتلا است، پزشک برای او برنامه ای را در نظر می گیرد. این برنامه شامل موارد زیر است :
برای برخی افراد که از پارکینسون رنج می برند ، دنبال کردن یک برنامه غذایی و رژیم مناسب می تواند در کنترل و پیشگیری از برخی عوامل موثر باشد.
در خصوص پیشگیری از بروز بیماری پارکینسون، تمامی موارد گفته شده و تغییر در سبک زندگی می تواند مزایایی را به همراه داشته باشد.
در حالی که رژیم غذایی باعث درمان یا جلوگیری از پیشرفت بیماری نمی شود ، اما می تواند تأثیرات قابل توجهی داشته باشد.
بیماری پارکینسون با علائم اولیه مانند کند شدن حرکات، خشک شدن دست ها و پاها و اختلالات گفتاری ظاهر می شود. برای پیشگیری از این اختلال، راه حل هایی وجود دارد که به بررسی آن ها می پردازیم.
بیماری پارکینسون اغلب باعث ایجاد مشکل در فعالیت های روزانه می شود. اما تمرینات بسیار ساده و حرکات کششی ممکن است به شما در حرکت و ایمن تر راه رفتن کمک کند.
درمان میگرن قطعی میگرن یکی از اختلالات شایع است. سردرد تیپ میگرن یکی از انواع سردرد است که عاقبت بیماری پارکینسون مرگ میشود؟ در صورت بروز لازم است
درمان پارکینسون در ایران و خارجبعدی دیدگاه خود را بنویسید لغو پاسخ
در حال حاضر هیچ درمانی برای پارکینسون وجود ندارد. پارکینسون یک بیماری مزمن است که با گذشت زمان بدتر می شود.
اگرچه این می تواند به پشتیبانی از مشکوک بودن به ابتلای شما به بیماری پارکینسون کمک کند ، ولی این علائم و آزمایشات نورولوژیکی است که در نهایت تشخیص صحیح را تعیین می نماید. پزشک ، انجام تست های آزمایشگاهی از قبیل تست خون را برای جلوگیری از مشکلات دیگری که ممکن است باعث بروز علائم در شما شده باشد ؛ توصیه می کند.
به خاطر داشته باشید که همه افراد تا شدیدترین مراحل پارکینسون پیشرفت نمی کنند. این بیماری می تواند در بین افراد بسیار متفاوت باشد.
مرحله‌ی متوسط: اغلب در سه تا هفت سال، تغییرات بیشتری در بیمار مشاهده خواهد شد. در اوایل، بیمار ممکن است در انجام کاری نظیر بستن دگمه‌ی پیراهنش دچار مشکل بوده باشد.